Alsof opgroeien nog niet ingewikkeld genoeg is, maken jonge mantelzorgers zich ook nog eens zorgen over hun ouders. Daarnaast hebben ze natuurlijk ook de zorgen over de zorgvrager.
“Ik maak mij zorgen om de zorgen van mijn ouders. Ik blijf hopen dat het goed gaat. Dat ze zullen blijven lachen en leuke dingen met me blijven doen. Maar hoe ouder ik word, hoe meer ik doorkrijg dat het eigenlijk helemaal niet goed gaat.
Dat de continue zorgen teveel zijn. Dat ze moedeloos worden van alle instanties, regels en procedures. Dat ze soms de hoop verliezen, na de zoveelste crisis of afwijzing. Dat er gewoon geen moment is van onbezorgd genieten.
Dat maakt mij intens verdrietig. Ik gun ze zoveel, maar ik kan zo weinig veranderen.
Ik probeer vrolijk te blijven, het goed te doen, zelfstandig te zijn, ze niet nog meer te belasten, maar ik weet inmiddels ook wel dat dat soms juist averechts werkt.
Mijn ouders te zien lijden onder alle zorgen doet pijn. Het maakt me ook bang. Hoelang houden ze het vol? Wanneer storten ze weer in?
Ik ben bang dat ze onder alle zorgen bezwijken. Ik zou willen dat dit een irreële angst is, maar het is al meer dan eens gebeurd. Waar moet ik op blijven hopen en wat geeft mij houvast, als de zorgen nooit weg gaan?”
Met toestemming gedeeld van @Mijn_brus_verhaal
Ben jij jonge mantelzorger en heb jij vragen over je toekomst? wil je hier graag met iemand over praten? Neem gerust contact met me op: umero.nl/contact of info@umero.nl